Nieuwe Hufters in de praktijk

Een van de belangrijkste eigenschappen van Nieuwe Hufters is dat ze verbaal gewelddadig zijn. Ze hebben schijt aan de nuance, kakken op de gangbare regels voor argumenteren en hebben geen enkel respect voor hun opponenten in de discussie. Nieuwe Hufters leven in de veronderstelling dat wie het hardste schreeuwt en het grofste bekt, vanzelf gelijk krijgt. Die misvatting wordt verder gevoed doordat veel genuanceerde, nette mensen zich al snel moedeloos van de nieuwe hufter afkeren. Die begrijpen dat je het met redelijkheid niet redt tegen die verbale anarchisten. Nieuwe hufters vinden namelijk dat ze alles mogen zeggen. Of ‘alles’ ook waar is, vinden ze minder belangrijk.

Zachte heelmeesters…
Komt een man bij de dokter met een verwaarloosde wond aan zijn teen. Het is lelijk ontstoken, zijn voet is rood en deels gezwollen.  In de huisartsenpraktijk zijn twee artsen aanwezig, een bedaarde grijze geneesheer en een wat nerveuze jongere dokter. De oudere doet een onderzoekje, merkt dat de lymfeklieren van de man opgezwollen zijn en constateert een ontsteking. “We zullen eerst de wond goed schoonmaken en moeten dan wellicht beginnen met een antibioticakuur.” De jonge arts onderbreekt hem met een opgewonden: “Mán, moet je kijken wat een gore smerige etterende wond. Die viespeuk is er gewoon mee door blijven lopen! De pus loopt er in stromen uit, en zo te zien is er al een begin van gangreen. Ik zeg: niet pappen en nathouden, direct amputeren.”
De grijze arts schudt zijn hoofd: “Dat lijkt me wat voorbarig. Laten we eerst eens beginnen met antibiotica en dan kijken of dat aan slaat.”
“Mán, idioot, heb jij je diploma bij een pak cornflakes gekregen? Gekke mongool! Jij denkt het weer beter te weten, zeker. Alleen omdat je twintig jaar ouder bent, babyboomert, met je villa in de Provence! Hak die vent zijn poot af en snel een beetje.”
De oudere dokter sputtert nog wat tegen, maar de jonge dokter loopt de gang op en schreeuwt: “Mensen, moet je luisteren. Die oude vieze gore sukkel wil het met antibiotica proberen. Iedereen weet dat dat niet werkt. Zachte heelmeester maken stinkende wonden! Amputeren! Dat is de enige manier. Die ouwe was vroeger trouwens gynaecoloog, vieze smerige kuttekijker. En nog met een veel jongere vrouw getrouwd ook, viezerik. Waarschijnlijk een patiënte die hij onder narcose heeft bezwangerd.”
De oudere arts is hem achternagelopen:”Zeg, wil je je een beetje inhouden alsjeblieft? Trouwens, jij was toch zelf eerst ook vrouwenarts?”
“Ja, gaan we meteen jijbakken? En jij bepaalt niet op welke manier ik mijn mening uit, maffe spletengluurder. Dat is namelijk een elementaire vrijheid. Mensen, ga niet naar die oude kwakzalver, die oplichter trekt je nog liever een poot uit dan dat hij je been redt!”

Nieuwe hufters hebben geen ontzag
Nieuwe hufters hebben alleen respect voor mensen die het met ze eens zijn. Bij het minste geringste tegenargument gaan ze op de achterste benen staan. Dan spelen ze ook direct op de man, liefst in de vreselijkste hyperbolen. Overigens zijn ze maar zelden op originaliteit te betrappen. Ze hebben zich een duidelijk vijandbeeld geschapen en proberen iedereen die het niet met ze eens is daar in te proppen. Zo kunnen ze met een vast arsenaal scheldwoorden elke discussie ‘winnen’.

De vijand volgens de nieuwe hufters
Vijand van de nieuwe hufters is iedereen die de nuance zoekt. Job Cohen, bijvoorbeeld, die pleit voor meer fatsoen in het debat en probeert de discussie met de moslims gaande te houden liever dan de verschillende kampen tegen elkaar op te zetten. Sommige nieuwe hufters, zoals Wilders, zien dat als een directe aanslag op hun broodwinning. Hij kan immers niet zonder  de tegenstelling Moslims en Niet-Moslims. Als iedereen met elkaar op kan schieten, als de moslimgemeenschap in harmonieuze samenwerking met de overheden slaagt de integratieproblemen op de lossen en de lieve vrede te bewaren, houdt Wilders geen argumenten meer over om zijn achterban te vergroten.
Sommige jongere nieuwe hufters, zoals de journalisten en bloggers van Geen Stijl, hebben zelfs een hele generatie tot tegenstander gekozen. Zij trekken ten strijde tegen ‘de Babyboomer’. Een klassieke strijd tegen de generatie van hun eigen vaders, die je eerder bij pubers zou verwachten. Maar het is wel een makkelijke prooi, want het zijn vaak juist de ouderen die proberen op rustige, genuanceerde wijze problemen op te lossen. Zachte heelmeesters, theedrinkers, snorren, pijprokers, softe leden van de linkse kerk. Die hak je met een paar stevige beledigingen de pan in. En als ze dan met de mond vol tanden staan of geschrokken afdruipen. levert dat weer mooie youtube-filmpjes op. Lagguh!

De politieke kleur van nieuwe hufters
Het hufterschap voltrekt zich overigens niet langs de traditionele scheidslijnen van links en rechts. Je hebt nieuwe hufters in het Wilderskamp, maar er zijn net zo goed nieuwe hufters fel tegen de ideeën van de PVV. Voor de oudere generatie is dat niet altijd even makkelijk te vatten. Je kunt het inhoudelijk volledig met een nieuwe hufter eens zijn, maar toch tot doodsvijand verklaard worden. Louter omdat jij rustig naar een oplossing wenst te zoeken en de nieuwe hufter nú metéén drastische actie eist. Welke actie zeggen ze er overigens niet altijd bij, wat het niet eenvoudiger maakt.

Discussiëren met nieuwe hufters
Iedereen die wel eens PowNews kijkt, weet dat met name intelligente, rationele mensen het lastig hebben met nieuwe hufters zonder stijl. Ze hebben namelijk lak aan de gangbare omgangsregels. Een nieuwe hufter mag iedereen tutoyeren, keihard liegen of tijdens het gesprek van mening veranderen, hij hoeft niet naar argumenten te luisteren en eist altijd nú meteen antwoord. Bij voorkeur op een vlerkerig toontje. Hij heeft recht op dat antwoord, want hij spreekt namens het volk. Bovendien verkondigen nieuwe hufters altijd de enige echte waarheid. Ontkennen helpt niet, argumenteren evenmin. De positie is ruim van te voren ingenomen en elk gesprek is er alleen op gericht deze positie bevestigd te krijgen. Een interview begint vaak met een stelling: “Dat ging niet zo lekker hè, meneer Verhagen?” of “Hoe zit dat nou, meneer Cohen, met die overvallen?  Dat kan toch eigenlijk niet, hè? Wanneer gaat u daar nou eindelijk eens iets aan doen? Of moet u eerst theedrinken?”
Dat is lastig discussiëren. Alleen Laurens Jan Brinkhorst kwam eens met een passende reactie. Hij beantwoordde alle onbeschofte vragen van Rutger van Pownews met de woorden: “Geen Stijl.” En een minzaam glimlachje. Rutger wist er niet goed raad mee. De ontregelaar ontregeld. Dat kan dus een strategie zijn. Niet proberen te argumenteren volgens de vertrouwde regels. Weigeren het spelletje mee te spelen. Dan druipen ze vanzelf af.

Hou Nieuwe Hufters in de gaten
Wat zijn jouw ervaringen met nieuwe hufters? Weet jij een manier om krasjes te maken in het teflonlaagje van onbeschaamdheid dat ze zo ongrijpbaar maakt?