Ik volg het nieuws iets minder dan een paar jaar geleden, en zie Pauw al helemaal zelden wegens verregaande saaiheid, maar heb na alle ophef op twitter toch maar eens op ‘Uitzending Gemist’ gekeken.
En nu denk ik:
“Wacht even. Is dit Nederland? Verzocht Twan Huijs op de Nederlandse TV een opruier en wetsovertreedster nederig of haar officieel uitgenodigde slachtoffer misschien toch alsjeblief heel even aan de discussietafel mocht komen zitten? Waren er aan die tafel wel vanaf het begin een ‘journalist’ en een advocaat welkom die de dader mochten ondersteunen en alle ruimte kregen om het slachtoffer weg te zetten als gevaarlijke relschopper die het op onschuldige kinderen gemunt heeft? Greep de discussieleider niet in toen dader, advocaat en ‘journalist’ probeerden af te leiden van het onderwerp (de rechtszaak en stevige aanklacht en eis tegen de dader), het slachtoffer bestookten met stropopargumenten en hem zelfs voor terrorist uitmaakten? En mocht na de discussie de dader aan tafel blijven terwijl het slachtoffer weer in het publiek moest gaan zitten? En dit alles in een discussie over een groep nazifriezen die een nelweg blokkeerden om vreedzame demonstranten hun democratische recht te onthouden? Een groep doorgesnoven halve garen die daartoe waren opgestookt door de dader die smalend mocht blijven neerkijkend op haar slachtoffer?”
En ik denk: “Waren wij in Nederland niet ooit beter dan dit?”
En dan het slachtoffer… die vermeende ’terrorist’ die ondanks alle leugens beleefd en vriendelijk bleef. Die niet met de vuist op tafel sloeg en die de ‘journalist’ niet voor telegraafnazi uitschold. Die zich liet vernederen door het ultrarechtse uitschot, zonder van Twan Huijs te eisen dat hij aan tafel mocht zitten bij de discussie waar hij nota bene als slachtoffer voor was uitgenodigd. Je moet het maar kunnen.
Het meest heb ik me geërgerd aan de ‘journalist’. Wierd Duk is een soort Bert Brussen 2.0. Minstens zo hooghartig en even leugenachtig en hypocriet. Hij verdraait ongegeneerd de waarheid en maakt zijn tegenstanders zwart om de discussie te winnen. En zodra hij ondanks het vals spelen lijkt te verliezen, schakelt hij zijn trollenleger in om zijn opponent met een vloedgolf van beledigingen monddood te maken.
Dan had ik nog liever Brussen, die tenminste gewoon recht-toe recht-aan hyperbolisch beledigend werd, in plaats van het schijnheilige gesmiespel van deze journalistieke rioolrat die zijn ziekmakende werk verricht vanonder een stinkend vernisje van geaffecteerde minzaamheid.
Ik stel voor dat iedereen met een béétje fatsoen in zijn donder nu onverwijld Jerry Afriyie gaat steunen. En bedenk, mensen, zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Jerry doet het niet, maar fascisten voor hun bek slaan mág gewoon, dan worden we misschien toch ooit weer beter.
Hufterhunter. 