Wie hebben er baat bij angst voor de Islam?

De geldschieters, de bedragen en de ontvangers in de markt voor islamofobie

Een recent uitgekomen rapport van het Center for American Progress laat zien dat er in de USA diverse geldschieters het afgelopen decennium zo’n 30 miljoen euro investeerden in het aanwakkeren van islamfobie. Het gaat om lobbyclubs die ‘islamdeskundigen’ en bloggers betalen om enge verhalen over de Islam en sharia te schrijven. Ik had het hier eerder al over, aan de hand van een stuk van Daniel Pipes van het Middle East Forum (MEF), een van de Amerikaanse promotors van islamangst. Een rechtse publicist die in een artikel in 2006 maar liefst 751 No Go Zones onder Sharia-recht in Frankrijk uit zijn duim zoog. Dit artikel wordt vijf jaar later nog steeds aangehaald door Islambashers, en als de waarheid gepresenteerd om aan te tonen dat de ‘Tsunami van de Islam’ al lang een feit is.

Nederlandse haatzaaiers
Ook in Nederland is de afgelopen jaren de angst voor de Islam sterk toegenomen. Deze angst wordt bewust aangewakkerd door politieke partijen die zich tegen de immigratie richten. Geert Wilders van de PVV spreekt net als Pipes van een onstuitbare opmars van de Islam en dreigende invoering van Sharia-wetgeving.  En al spreken de cijfers hem tegen, er blijven mensen die dat geloven. Wat dat betreft is de anti-islampropaganda dus effectief. Ook een deel van de

Ook een manier om te stijden tegen huftergedrag

Onder de naam Klagen Loont Echt Absoluut Niet (KLEAN) strijdt de fotograaf Peter Smith tegen zwerfafval. Een geweldig initiatief, dat mij als hufterhunter inspireert om vanaf nu nóg vaker rommel van andere op te ruimen. Ik deed het natuurlijk wel al eens, maar voelde dan toch altijd iets van schaamte. Dat gaat veranderen. De strijdt tegen hufters kun je óók voeren door de schade die zij aanbrengen te repareren. Wat zij op de grond flikkeren is namelijk ook óns zwerfafval. Het komt via de waterwegen terecht in de ‘plastic soep’ die in de oceanen drijft en uiteindelijk via de zeedieren weer terug op ons bord. Indrukwekkend filmpje van een positief actief mens.

Wat is voor jou verhuftering?

Anti-Wilderssite Krapuul komt met een artikeltje over hufterig gedrag. Thema: Noem vijf voorbeelden van verhuftering.

De Blonde ZUS van Wilders

Op Twitter vraagt @AlfHeuf aan @EdgeOfEurope of die iets weet over ‘The 751 No-Go Zones of France’. Hiermee refereert hij aan een artikel van de ultrarechtse publicist Daniel Pipes. @EdgeOfEurope, die in Italië woont, zegt geen zin te hebben om iets van Pipes te lezen. Het maakt hem mismoedig. Omdat ik zelf in Frankrijk woon, ben ik wel nieuwsgierig. Ik lees dus het artikel van Pipes en ontdek dat er bij mij in de stad (Mâcon) maar liefst twee van die No Go zones zijn. En in één daarvan was ik de  dagen daarvoor toevallig geweest om een tweedehands wasmasjien te kopen. Het leek me er allerminst gevaarlijk dus ik bied @AlHeuf aan er eens doorheen te wandelen.

Nu mengt ene @blondemevrouw zich in het gesprek: “Denk je dat 1 willekeurige wandeling van iemand die denkt dat t wel mee valt, representatief is?”
Ik: “Nee, maar een aardige check van wat een Amerikaanse publicist een ‘No Go Area’ noemt. Debunken begint klein.”
Blondemevrouw: “Jij zegt laatst nog in zo’n zone een wasmachine te hebben gehaald. ZUSlijnen lopen scherp, jij bent er niet geweest”
Blondemevrouw wist kennelijk precies waar ik de afgelopen week geweest was. Creepy! En ze wist ook heel precies dat dat niet in een ZUS-gebied was. Want: “ZUSlijnen lopen scherp”. Ik begreep met een kenner van doen te hebben en ging even op haar blog kijken. Daar tref ik een blogpost aan met een getrouwe vertaling van Pipes’ artikel.
Ik citeer:
“Zones Urbaines Sensibles [sinds 1996]; Over deze 751 (!) gebieden heeft de Franse staat geen enkele controle. Daar gelden geen Franse wetten. Volgens een schatting in 2004 leven zo’n 5 miljoen mensen in de ZUS: Overzicht ZUS.

Nieuwe Hufters in de praktijk

Een van de belangrijkste eigenschappen van Nieuwe Hufters is dat ze verbaal gewelddadig zijn. Ze hebben schijt aan de nuance, kakken op de gangbare regels voor argumenteren en hebben geen enkel respect voor hun opponenten in de discussie. Nieuwe Hufters leven in de veronderstelling dat wie het hardste schreeuwt en het grofste bekt, vanzelf gelijk krijgt. Die misvatting wordt verder gevoed doordat veel genuanceerde, nette mensen zich al snel moedeloos van de nieuwe hufter afkeren. Die begrijpen dat je het met redelijkheid niet redt tegen die verbale anarchisten. Nieuwe hufters vinden namelijk dat ze alles mogen zeggen. Of ‘alles’ ook waar is, vinden ze minder belangrijk.

Zachte heelmeesters…
Komt een man bij de dokter met een verwaarloosde wond aan zijn teen. Het is lelijk ontstoken, zijn voet is rood en deels gezwollen.  In de huisartsenpraktijk zijn twee artsen aanwezig, een bedaarde grijze geneesheer en een wat nerveuze jongere dokter. De oudere doet een onderzoekje, merkt dat de lymfeklieren van de man opgezwollen zijn en constateert een ontsteking. “We zullen eerst de wond goed schoonmaken en moeten dan wellicht beginnen met een antibioticakuur.” De jonge arts onderbreekt hem met een opgewonden: “Mán, moet je kijken wat een gore smerige etterende wond. Die viespeuk is er gewoon mee door blijven lopen! De pus loopt er in stromen uit, en zo te zien is er al een begin van gangreen. Ik zeg: niet pappen en nathouden, direct amputeren.”
De grijze arts schudt zijn hoofd: “Dat lijkt me wat voorbarig. Laten we eerst eens beginnen met antibiotica en dan kijken of dat aan slaat.”
“Mán, idioot, heb jij je diploma bij een pak cornflakes gekregen? Gekke mongool! Jij denkt het weer beter te weten, zeker. Alleen omdat je

De strijd tegen de nieuwe hufters

Sommige voorstanders van het vrije woord gebruiken hun recht om te beledigen als wapen in discussies. Dat is de subgroep die we hier ‘Nieuwe Hufters’ noemen. Zodra zij voelen dat hun argumenten niet meer toereikend zijn, grijpen ze naar de smadelijke en beledigende teksten. Hun tegenstanders – meestal fatsoenlijke mensen – schrikken daar zo van, dat ze de hufters voortaan maar links laten liggen. Ook andere deelnemers aan de discussie kijken wel linker uit om de hufters op hun gedrag aan te spreken. Voor je het weet richten ze hun kwaadheid op jou. Jammer, want dat is toch een beetje alsof je de andere kant uit kijkt en schielijk doorloopt als je ziet dat iemand in elkaar geslagen wordt. Overdreven? Neen. Het gedrag van online hufters is prima te vergelijken met fysiek zinloos geweld. Wie ‘kappen nou’ roept, loopt een bepaald risico. Maar als iedereen zijn mond houdt, krijgen de hufters vrij spel.

Rita Verdonk,Geert wilders…

De trendsetter van de nieuwe hufterigheid in de politiek was Rita Verdonk. Zij behoorde – samen met beroepsquerulant en oerhufter Theo van Gogh – tot de eersten die te hoop liepen tegen mensen als Job Cohen en andere leden van de ‘linkse kerk’. Dat waren zachte heelmeesters die door thee te drinken met moslims de wonden alleen maar meer deden stinken. “Je moet kunnen zeggen wat je wilt, ook al is de waarheid soms pijnlijk.”, was het adagium