Geen Stijl exploitanten van leed en haat kotsen op 3FM Serious Request

Johnny Quid van GeenStijl gaat als een dolle te keer tegen Serious Request van 3FM. “Serious Request is kwaadaardiger dan een oogtumor die bestaat uit het DNA van Satan zelf, een kluit geconcentreerde demonenzielen en alle liedjes die ooit in Volendam zijn geschreven samen. Er is geen cynicus erudiet, verbaal onderlegd en zuur genoeg om te omschrijven hoe ziek de goedendoelenpr0n van 3FM Serious Request is.”

Nou, die loost in één keer z’n complete arsenaal geenstijlbloempjes in zijn tissue. Zal wel cynisme zijn. Humor omdat het kan en zo. Maar wat bracht Quid eigenlijk tot dit schampere hoogtepunt? Dat was een interview in Sprout met Claas Griffioen van Griffioen Precious Presents. Claas is

Miko Flohr heeft absoluut gelijk – over cultuurrelativisme

“Taboe is de ideale stoplap voor een discussie die je inhoudelijk dreigt te verliezen: je gaat gewoon heel hard roepen dat de ander vindt dat je iets niet mag zeggen, en niemand heeft het nog over de inhoud. Het gaat dan alleen nog over de vermeende politieke correctheid en tunnelvisie van diegenen die het wagen iets tegen het gezwatel in te brengen. Hoe durven ze ook, hè. De fatsoensfascisten. De moralfags.”

Miko Flohr op DeJaap

Nu hoor je het ook eens van een ander. Journalosoof Miko Flohr weet het zoals gewoonlijk weer eens veel helderder en intelligenter te verwoorden dan ik – simpele reclametikker – ooit zou kunnen. Scherpe analyse van de

Hufterige TV is van alle tijden (maar daarom niet minder hufterig)

Televisie waarvan je enigszins geschokt zegt: “Ooohhhh, wat zegt hij nou?” kan heel verhelderend werken. Als een programmamaker, komiek of satiricus jouw grenzen overschrijdt word je je daarmee bewust van die grenzen. Dus kun je er over nadenken. Waarom ben ik geschokt? Hoe erg is het eigenlijk? Leerzaam.

Een van de eerste echte ‘schokkers’ op TV was Paul de Leeuw. Die maakte in zijn programma grappen over en met blinden of mongooltjes. Veel mensen waren geschokt. Ik ook. Maar als je dan nadenkt over wat hij precies doet, zie je dat er geen enkel kwaad uit sprak. Paul de Leeuw had helemaal niks tegen zijn ‘slachtoffers’. Natuurlijk was hij zich bewust dat hij spannende televisie aan het maken was, maar hij wilde zijn gasten zeker geen schade toebrengen. De intentie was niet respectloos. Sterker, je kreeg respect voor de gasten omdat die

Is kritiek op huftergedrag een beperking van de vrije meningsuiting?

Op het (niet zo heel erg maar ze doen hun best) pro-hufterige blog ‘De Reaguurder’, verscheen een artikel tegen fatsoensridders en moraalfascisten. Ik was al een tijdje niet op De Reaguurder geweest, maar de auteur probeerde op Twitter  mijn aandacht te trekken, dus ik ging weer eens kijken. Ik voelde me aangesproken en reageerde als volgt:

Ik ben inderdaad zo’n zelfverklaarde fatsoensridder, een moralfag die steeds klaar staat met zijn wijsvingertje als hij vindt dat hufters over de schreef gaan. Laat me eens wat dieper in gaan op jouw persoonlijke ‘huftermanifest’, waarmee je dat van Bert Brussen op GeenStijl nog eens dunnetjes over doet. Heel dunnetjes, want een echte hardcore hufter ben je zomaar niet.

Allereerst zet ik graag een vraagteken bij de centrale premisse van je stuk. Je begint met uitgebreid uitleggen dat wij fatsoensridders alles mogen zeggen en schrijven. Dat is fideel van je. Maar dan zeg je: “jullie menen dat jullie de enigen zijn met dat recht op

De moeizame verhouding tussen Hero, Geert en Fleur.

Beste Geert,

Via een van mijn relaties bij de pers mocht ik vernemen dat jij positief verrast was over mijn inbreng rond het MOE-meldpunt. Naar het schijnt zou je zelfs gezegd hebben dat je blij was dat er niet alleen jaknikkers in de PVV-leiding zitten maar ook mensen zoals ik, die hun nek uit durven steken om openlijk jouw positie als onbetwist leider van onze beweging in twijfel te trekken. Ik zou zeggen: “Geert, vriend… graag gedaan.”

Het is inderdaad belangrijk dat wij het debat binnen de PVV blijven voeren en dat we met zijn allen goed begrijpen dat ál onze meningen tellen en dat beslissingen dus ook wel eens van een Hero mogen komen in plaats van steeds weer van dezelfde Venloser. Reden waarom ik eerder al pleitte voor de oprichting van een jongeren-PVV, ondanks jouw uitdrukkelijke verwerping van dit idee. En niet te vergeten natuurlijk mijn proefbalonnetjes over een meer democratisch gehalte van onze beweging en de mogelijkheid deze om te vormen tot een echte partij, met leden en een democratisch verkozen voorman. Of vrouw, natuurlijk, want we hebben natuurlijk best wel een redelijk capabele vrouw in onze beweging, die bovendien een aantal ontegenzeggelijk esthetische pluspunten heeft.

Nu we het toch over Fleur Agema hebben, moet me toch iets van het hart. Zie dit niet als kritiek, maar als een collegiale tip en een vriendelijke waarschuwing. Een tegengeluid, zoals jij dat zo graag hoort. Wat me opvalt als het gaat om Fleur, is dat jij bij vergaderingen steeds snel naast haar gaat zitten. En dat terwijl ik toch ook bepaalde rechten heb. Ook ik ben onder de indruk van de grote kwaliteiten van Fleur, haar uitstraling en présence, maar ik vind dat dit geen reden hoeft te zijn voor jou om steeds weer haar nabijheid te zoeken. Ik heb eens rondgevraagd, ook bij mijn vrienden van de pers en het is meer mensen opgevallen dat Fleur en jij erg close zijn. Ik bedoel maar: Fleur en jij samen met de auto naar persbijeenkomsten, Fleur en jij samen bij de koffieautomaat en laatst zag ik jullie samen in het damestoilet verdwijnen. Nou ja, dat was om je coupe bij te werken, maar je wekt hiermee toch een bepaalde indruk. Ik bedoel maar… zelfs in het promotiefilmpje van onze beweging zit jij samen met onze Fleur in een roeibootje. Ieder aan een riem, kán het intiemer? Wat moeten de mensen wel niet denken?

Ik geef je in overweging, beste Geert, om wat meer afstand van haar te nemen. Het gaat mij natuurlijk niet aan, en het zal allemaal wel weinig om het lijf hebben en ze is vast heel capabel, maar welbeschouwd geeft het gewoon geen pas dat men jou en Fleur gaat zien als een éénheid, als partners in de top van het politieke toneel. Want geef toe: welbeschouwd is er maar één tweede man in de PVV, en dat ben ik.

Je toegenegen,
Hero Brinkman

PS: Ik schrijf je deze email in alle vertrouwelijkheid, aangezien het niet mijn gewoonte is om zaken via mijn vrienden van de pers te spelen. Er gaan nadrukkelijk alléén cc’s naar onze ‘inner circle’ van PVV-bestuurders. Dus dan weten we zeker dat het binnenskamers blijft.

De maatschappelijke rol van Powned en Hufter Castricum

Het huftergedrag van de Powned-interviewers (journalisten is toch werkelijk een te groot woord) irriteert velen. “Maar”, zo zeggen de apologeten van de hufterverslaggeving, “Powned heeft een belangrijke rol als luis in de pels van de politiek. Rutger is de hofnar die de koning scherper doet nadenken over zijn beslissingen. Hij is het  kind dat iedereen doet inzien dat de keizer helemaal geen kleren draagt.”

Dit zijn toch echt flutargumenten. Rutger is niet grappig genoeg voor hofnar, en zeker niet inhoudelijk genoeg om nuttig te zijn. De enige beslissing waar hij politici over dwingt na te denken is of ze hem per ongeluk van de roltrap of onder een tram zullen duwen. Dat ze geen

Bert Brussen schrijft moraalfascisten de wet voor

Ja, dat is een paradox. Maar welbeschouwd ís Bert Brussen ook een levende paradox. Hij noemt zijn doelwit ‘fascistisch’, ‘sadistisch’, ‘rancuneus’, geweldsverheerlijkend’, ‘dictatoriaal’ en ‘bloeddorstig’. En dan heeft hij het dus over fatsoenlijke mensen. Zelf wil Bert Brussen vooral níet fatsoenlijk zijn. Hij pleit in een paar antifatsoenstukken voor het individueel nihilisme, “gespeend van alle normen en waarden, waar de onderbuik en willekeur de enige wet en waarheid lijken te zijn. Dat laatste kan ik iedereen aanraden. Het zeikt stukken makkelijker.” Ook schrijft hij: “Vertrouw nooit iemand die zegt “fatsoenlijk” te zijn. In werkelijkheid is de “fatsoenlijke” mens dezelfde agressieve en rancuneuze egoïst als u bent. Het beste staat u dus aan de verkeerde kant van de fatsoenskloof. Dan bent u in ieder geval oprecht.”

Bert positioneer zichzelf met trots aan de verkeerde kant van de fatsoenskloof. Want fatsoen mág niet. Hij zal nooit iemand aanspreken op algemeen geldende normen en waarden. In de ogen van Brussen vaart iedereen alleen op

La nausée

Het profiel van nette schoenen na een misstap in de poep en
een dronken Sinterklaas die zijn baard ontsiert met kots.
Getatoueerde nazi’s die “Heil Hitler!” staan te roepen,
een levensmoede denker die zijn hoofd breekt op een rots.

Happen van een biefstuk die een broeinest blijkt van maden,
de diagnose die onthult dat het nooit meer over gaat.
Sadisten zonder spijt van de gruwelijkste daden,
een angoleesje dat te eten krijgt maar toch het leven laat.

De vader die het huishoudgeld bij de paarden gaat verwedden.
Een vrouw die haar gestorven kind tot leven tracht te kussen.
De uitgestoten moslima die niemand meer kan redden.

Mijn allerliefste schatje met een puist vol bloed en pus en
zélfs jonge sla in september, net geplant, in vochtige bedden.
Alles kan ik verdragen. Maar de stukkies van Bert Brussen…