Bas Vlugt zwicht voor intimidatie van Bert Brussen

Mediapressie is dé modus operandi van hufters uit de GeenStijl-hoek. Leest Naema Tahir op TV een kritische column voor over hufterjournalistiek? Mag niet! Stuur een cameraploeg bij haar langs. Schrijft Jeroen Mirck een boek over hoe om te gaan met hufterjournalisten? Mag niet! Overval hem thuis met draaiende camera. Maakt een GeenStijl-kritische columnist als Peter Breedveld een foute grap over een héél ander onderwerp? Mag niet! Sleep hem voor de camera en probeer hem belachelijk te maken. Schrijft Francisco van Jole kritisch over GeenStijl en richt hij het linkse Joop.nl op? Mag niet! Start de antisite Dejaap.nl en grijp elke gelegenheid aan om Jole en diens werkgevers belachelijk te maken. Dood aan de Vara! Mag niet! Dood aan D66! Mag niet! Dood aan het fatsoen! Mag niet! Leve de hufterigheid! Moet!

Zelfs de GeenStijl-reaguurders zijn slimmer dan GeenStijl

Gaan we het toch nog beleven. Dat ik het als erkend en gediplomeerd Hufter-hunter moet gaan opnemen voor een neonazi. Het doet pijn, maar het moet. Dat is te wijten aan een GeenStijl-TV-filmpje waarin Tom Staal een wat kneuzerige concièrge/schoonmaker met ultrarechtse sympathieën stalkt en zonder veel succes beveiligingsmedewerkers van een scholengemeenschap in Hengelo tergt. Wat een treurnis. Met een hele filmploeg achter een schichtig en verbaal weinig begaafde onderknuppel aanjagen die – bang voor zijn baantje – probeert zich uit de voeten te maken. Om vervolgens bij de werkgever van het mannetje  te gaan klikken over zijn ultrarechtse ideeën. Echt waar, ik voelde sympathie voor de NVU-sympathisant, in het nauw gebracht door de NSB’ers van GeenStijl.

De ordinaire pestkoppen van GeenStijl

We hebben het op deze site wel steeds over ‘hufterjournalistiek’ en ‘hufters’, maar eigenlijk zijn de medewerkers van GeenStijl niet veel meer dan doodordinaire pestkoppen. Schoolpleinbullebakjes die niks lekkerder vinden dan macht uitoefenen. Net als pestende kinderen pakken ze bij voorkeur alleen zwakkere slachtoffers. En dat zijn er eigenlijk best veel, want de pestkoppen van GeenStijl en PowNed gebruiken de macht van hun medium. Ze benaderen hun slachtoffers met een camerateam en de wetenschap dat er straks honderdduizenden mensen meekijken. Wie door Rutger, Tom, Jan en hun kornuiten wordt aangepakt, staat al bij voorbaat met 10-0 achter. Net zoals de zwakke broeders op het schoolplein. De nerds, de verstrooide professors, de lieve jongens, de dikkertjes, de armeluiskinderen, de sociaal achtergestelden… mikpunten van

Hufters maken het gezag aantastbaar. Maar zijn het daarom helden?

Deze week verscheen Marianne Zwagerman in beeld bij een televisieprogramma waarin hufters en fatsoenlijken onder leiding van Jeroen Pauw de confrontatie aangingen. Marianne Zwagerman is medeoprichter van hufteromroep Powned, en verdedigde dus het standpunt van de hufters. Tegenover haar stond de politica Andrée van Es (Groen Links) die het opnam voor de fatsoenlijken. Als hufterhunter ben je dan natuurlijk nieuwsgierig naar de argumenten van zo’n hufterapologete. Helaas stelde Marianne Zwagerman mij teleur. Veel argumenten kwamen er niet voorbij. Ze vergelijkt haar hufters met de zeevaarders: “Ze weigeren te geloven dat de aarde plat is en varen door waar fatsoensmensen vinden dat ze moeten stoppen”. Aan het eind van de haar toegemeten minuut spreektijd concludeert ze: “Hufterigheid doorbreekt de onaantastbaarheid van de machthebbers. Lompheid en hufterig gedrag hebben een functie. Hufters zijn de nieuwe helden.”

Thijs Bouma – Sunshine for Africa, dark clouds for France

Dit is een verhaal over Thijs Bouma van de stichting Sunshine for Africa. Een opdrachtgever die wel mijn teksten gebruikt, maar weigert mijn rekening te betalen. Hoe ga je als zelfstandig tekstschrijver om met wanbetalers?

[edit 25 juni 2014: deze week (dus ruim twee jaar na ontvangen van de factuur) heeft Bouma eindelijk het totale bedrag voldaan via mijn incassobureau Intocash.]

Als freelance copywriter loop je minder financieel risico dan iemand met een vaste baan. Je hebt meerdere opdrachtgevers en kunt niet ontslagen worden. Dus de kans is klein dat er ineens helemaal geen werk meer is. Je uurprijs ligt hoger dan die van een werknemer, maar je moet wel zelf je pensioen regelen. En je hebt natuurlijk een zeker ondernemingsrisico. Wat doe je bijvoorbeeld als een klant weigert te betalen?

De pesthufters van GeenStijl

Nu het stof rond het pestthema weer iets is neergedaald, kunnen we concluderen dat de allerbeste pesters van Nederland, de (ex)redacteuren van GeenStijl, zelf totaal niet begrijpen waarom hun artikeltje over die arme Tim Ribberink zo verkeerd viel. Het artikel van Ven Rossem ging zo:

BAM. De campagne ‘Pesten is geen spelletje’ heeft een nieuwe poster child. Een echte. (…) Tim is echt. Tim is dood. Tim heeft zelfmoord gepleegd. Omdat Tim gepest (*) werd. Tim staat als een papieren vuistslag tussen de rouwadvertenties van de Twentsche Courant Tubantia vandaag. RIP Tim. 

Een van de eerste reaguurders schreef hierop:

„Flikker op Geenstijl. Jullie zijn groot geworden door mensen die net even iets anders te zijn af te zeiken, als gekkies weg te zetten etc. Als jullie hier een moreel oordeel over hebben mag je eerst eens even heel goed naar je zelf kijken.”

Deze reactie, van ene deministerpresident, heeft inmiddels ruim 3600 plusjes geoogst. Ik vermoed dat dit een record is. Het geeft in ieder geval aan dat de bezoekers van GeenStijl haarfijn aanvoelen dat het niet aan GeenStijl is om zich tegen het fenomeen pesten uit te spreken. Dat blijkt ook