Op het (niet zo heel erg maar ze doen hun best) pro-hufterige blog ‘De Reaguurder’, verscheen een artikel tegen fatsoensridders en moraalfascisten. Ik was al een tijdje niet op De Reaguurder geweest, maar de auteur probeerde op Twitter mijn aandacht te trekken, dus ik ging weer eens kijken. Ik voelde me aangesproken en reageerde als volgt:
Ik ben inderdaad zo’n zelfverklaarde fatsoensridder, een moralfag die steeds klaar staat met zijn wijsvingertje als hij vindt dat hufters over de schreef gaan. Laat me eens wat dieper in gaan op jouw persoonlijke ‘huftermanifest’, waarmee je dat van Bert Brussen op GeenStijl nog eens dunnetjes over doet. Heel dunnetjes, want een echte hardcore hufter ben je zomaar niet.
Allereerst zet ik graag een vraagteken bij de centrale premisse van je stuk. Je begint met uitgebreid uitleggen dat wij fatsoensridders alles mogen zeggen en schrijven. Dat is fideel van je. Maar dan zeg je: “jullie menen dat jullie de enigen zijn met dat recht op vrije meningsuiting”. Dat is de kern van je betoog, die nog eens terug komt in je conclusie: “(…)dat wij jullie niks willen ontzeggen, jullie het recht op een bepaalde manier van uiten niet proberen te ontnemen of ondermijnen. Zoals de fatsoensridders en moralisatienazi’s dat constant op verkapte wijze trachten te doen.”
Dus je beweert dat ik probeer jou te beknotten in je vrijheid van meningsuiting? Je maakt de nuancering, dat het niet gaat om de mening zelf, maar de vorm. Ik zou je dus monddood willen maken omdat je bijvoorbeeld te veel grove taal gebruikt? Flauwekul. Het gaat er helemaal niet om in welke vorm jij je argumenten giet. Het gaat er om of het goede argumenten zijn. Jij verzint de stropop dat ik je monddood probeer te maken, om mij vervolgens daarop aan te vallen. Je hebt het mis. Je mag van mij zeggen wat je wilt en waar je wilt. Het interesseert me ook niet hoe je je gedachten verwoordt. Het gaat me er om wat je er mee doet. Ik strijd niet voor een halt aan satire of humor, maar voor een stop op het op nietsontziende wijze beschadigen van weerloze gebruikers van de digitale snelweg. Op humor die haar ‘grappigheid’ ontleed aan nodeloos kwetsen.
Het gaat me er niet om wat hufters tegen mij doen. Ik kan wel op mijzelf passen. Probeert iemand mijn naam (Gregor Hakkenberg) hoog in Google te krijgen met een stuk vol uit de lucht gegrepen verdachtmakingen? Geen nood, ik zorg gewoon dat er vlak boven of onder in de zoekresultaten een artikeltje te vinden is met ‘duiding’, óók als je de naam van mijn opponent intikt. Of die van ons beiden. Wie kaatst…
Nee, het gaat me er om wat hufters tegen mensen doen die zich lastiger kunnen verdedigen. Een schofterig ‘in memoriam’ over Yvon Jaspers (fatsoenlijk, dus moet deaud), het orgaandonorstuk over Prins Friso (koningshuis en elitair, dus weerloos en moet deaud), grove scheldpartijen tegen nietsvermoedende tweeps (kritisch, dus moet deaud), iemand op TV voor lul zetten omdat hij zich uitspreekt tegen huftergedrag (fatsoensridder, dus moet deaud). En – de aanleiding voor mijn allereerste antibertbrussenstukje – iemands professionele reputatie via Google proberen te beschadigen puur en alleen omdat hij kritisch is op jouw werk.
Zinloos verbaal geweld, mensonterende beschadigingsacties waarmee geen enkel hoger doel is gediend. Het gaat immers niet om het ontmaskeren van moordenaars, pedo’s, oplichters of loverboys of zo. Het is macho machtsmisbruik, alleen voor de kijkcijfers. Dergelijk huftergedrag in de categorie ‘beschadigen, gewoon, omdat het kan’, is heel goed te vergelijken met het zinloos geweld op straat. Als je dat ziet gebeuren, moet je ‘Kappen nou!’ durven roepen. Inderdaad, met het risico dat je zelf ook klappen krijgt. Of erger. Dat weet ik inmiddels uit ondervinding. Maar ben ík dan de boosdoener?
UPDATE: Och gut, Spuit 11 geeft ook Brussen.
Hufterhunter. 
Heel makkelijk: Wil je dat mensen zoals Bert Brussen stoppen met zich op deze manier uiten?
Welk onderdeel van de oproep ‘Kappen nou?’ snap je niet? Natuurlijk wil ik dat. Maar hoe kun je dat uitleggen als beperking van de vrijheid? Als ik iemand zie die een ander schade toebrengt zal ik daar wat van zeggen. De hufter heeft vervolgens de vrije keuze om daar iets mee te doen. Tot nu toe was de enige reactie dat het geweld zich tegen mij keerde.
Waar heb je mij verzocht om ” te kappen nou” ? En sinds wanneer bepaal jij dat? Ik meen me iemand te herinneren die jou ook al meerdere malen verzocht heeft om ” te kappen nou”… Ik begin een godcomplex te vermoeden…
Maar, ben jij nu niet degene die anderen tracht “schade toe te brengen” ? The hunter became the hufter?
Ik neem je overigens niks kwalijk hoor, je tilt simpelweg te zwaar aan zaken waardoor je in een onmogelijke situatie terecht komt: Je “strijdt” tegen iets dat niet betreden kan worden, wat overigens ook niet bestreden hoeft te worden. Als deze “hufterigheid” werkelijk zo schadelijk en ongewenst is sterft deze vanzelf uit.
‘Kappen nou’ (lees laatste alinea) zeg ik niet tegen jou, maar tegen mensen die zinloos geweld plegen. Ik verbied niemand iets. Stel alleen iets aan de kaak dat ik als een misstand ervaar. Je zegt dat ik mensen schade probeer toe te brengen. Kun je wat specifieker zijn? Wie heb ik schade toegebracht en op welke manier?
Ik ‘strijd’ tegen moedwillige beschadiging van mensen die niet de mogelijkheid hebben voor zichzelf op te komen. Of die dat niet doen uit (zeer terechte!) angst voor represailles van hufterzijde. Niet iedereen is in staat zelf een anti-blog te beginnen. Niet iedereen slaagt er in een tegengeluid hoog in Google te krijgen. Het is een rotklus, maar iemand moet het doen.
Dit alles steeds met argumenten en af en toe een kwinkslag voor de leesbaarheid. Want anders wordt me ook nog eens humorloosheid verweten. Nog nooit heb ik iets verzonnen of verdraaid, steeds kom ik met concrete voorbeelden en citaten. Ik laat alleen zien wat er gebeurt.
Ik neem het op tegen autoriteiten die misbruik maken van hun macht. Mensen met goedbezochte blogs, die al met zoveel woorden hebben gedreigd mij brodeloos te maken als ik niet stop met mijn kritiek. Deze hufters willen zelf graag doen geloven dat ze de luis in de pels van de maatschappij zijn. Maar inmiddels hebben ze zelf een pels. En daar zit ik te prikken en te zuigen.
Wen er maar aan, want ook ik ga niet weg omdat jij dat zo graag wilt.
Mag het weer over de inhoud? Wat is het belang van hufterigheid? Wat voegt het toe? Dwarse meningen zijn belangrijk. Schoppen tegen het establishment evenzo. Dat heeft een functie. Maar iemand uitschelden en belasteren simpelweg omdat hij het niet met je eens is, wat is daarvan de toegevoegde waarde?
Pingback: Miko Flohr heeft absoluut gelijk – over cultuurrelativisme « Hufterhunter.